"موزه ملی ایران با قدمتی بیش از 70 سال، با دارا بودن سیصد هزار شیء و زیربنایی بیش از 20 هزار مترمربع نه تنها بزرگترین موزه باستان شناسی و تاریخ ایران است بلکه از نظر حجم، تنوع و کیفیت آثار نیز جزء یکی از چند موزه معتبر جهان محسوب می شود. این موزه در فرهنگ موزه داری ایران به عنوان موزه مادر به شمار می رود که هدف از برپایی آن، نگاهداری و پژوهش در آثار گذشتگان و انتقال آنها به آیندگان، ایجاد و تقویت تفاهم میان اقوام و ملل، شناخت و نمایش سهم ایرانیان در بالندگی فرهنگ و تمدن جهانی و تلاش در بهبود و افزایش میزان دانش عمومی مردم است."
عبارت فوق را در سایت موزه ایران می بینید و به دقت می خوانید که " جزء چند موزه معتبر جهان محسوب می شود "
من و شما که نه ! از یک بچه دبستانی بپرسند که برای اداره مرکزی به این مهمی چه کسی مناسب است ؟
حتما جواب خواهیم شنید: کسی که تحصیلات عالی در رشته باستان شناسی یا مرتبط با آن همراه با کلی سابقه ی کار در موزه باشد !!!
شما فکر می کنید استفاده از نخبگان این رشته برای اداره این مرکز چقدر محقق شده است ؟ دقیقا" 100 % !!!
شما فکر می کنید این امر در مورد انتخاب رئیس میراث فرهنگی چقدر تحقق یافته بود ؟ دقیقا 100%
رئیس میراث فرهنگی بقایی می باشد که لیسانس IT دارد که 100% مرتبط با پستی است که اشغال کرده !!! خوب این آدم حسابی اگر خیلی فهیم باشد نمک نشناسی نمی کند و برای یکی از واحد های زیر پوشش میراث فرهنگی یعنی موزه ملی ایران، خانم معلم خصوصی زبان خود که فارغ التحصیل رشته میکروبشناسی از دانشگاه آزاد اسلامی و متولد 1357 است را انتخاب می کند.
سابقه کار این خانم در موقع انتصاب به این سمت 5 سال می باشد یعنی ایشان حدودا" با آمدن احمدی نژاد به روی کار در موزه ایران مشغول به کار شده اند ؟!
چند سوال جالب برایم مطرح می شود:
- چرا باید معلم خصوصی زبان بقایی لیسانس میکروبیولوژی داشته باشد نه زبان؟!
- در کجای دنیا یک خانم بعد از 5 سال کار به بالاترین پست سازمانی آن مرکز گماشته می شود؟
- آیا مجموعه کارکنان و اساتید موزه ی ایران حق دارند با توجه به این این انتصابها نسبت به شایسته سالاری در جمهوری اسلامی مشکوک شوند و دیگر دل به کار ندهند یا نه؟
- آن دکترا و فوق لیسانس مرتبط با موزه و میراث فرهنگی در آن مرکز با چه انگیزه ای به آینده امیدوار باشد!؟
- آیا در مملکت ما هیچ نظارتی بر انتصابها صورت نمی پذیرد ؟
- چرا دیگر جامعه نسبت به اینگونه انتصابها حساس نیست؟
- چرا جوانان تحصیل کرده ایرانی ترک جلای وطن میکنند و به خارج می روند؟
- و...
پستهای این خانم قبل از انتصاب به این کار عبارتند از :
- سردبیر سایت اطلاعرسانی اجتماعی و فرهنگی میراث آریا
- سردبیر سایت خبرگزاری مناطق آزاد بنا
- سردبیر نشریه پارسه
- و چند ده روز در معاونت موزه ایران
پاسخهای بقایی به اعتراضها در سپردن مسئولیت خطیر موزه ملی ایران به این خانم:
او از همه زوایا و مجموعه‌های سازمان میراث فرهنگی و گردشگری آگاه بوده و با آنها آشناست، او پنج‌سال است که در سازمان میراث فرهنگی مشغول فعالیت است و در موضوع‌های کاملا فرهنگی فعالیت کرده است!
بنده اندر احوالات این خانم تحقیق زیادی کردم و چیزی نیافتم تا دلیل این انتخاب باشد فقط عکس هایی در اینترنت پیدا کردم که مرا هدایت کرد انشاء ا... شما را هم هدایت کند!!!
تنها تصویر منتشره از خانم مدیر تا پیش از ریاست موزه ملی ایران
استاد مشایی استاده هدیه تهرانی و باستان شناس میکروبی اردکانی
نویسنده » صابر . ساعت 12:0 صبح روز جمعه 90 اردیبهشت 16
اندر احوالات و بی در و پیکر بودن اوضاع سیاسی و عملکرد خودسرانه دولت و عدم اجرای قانون درگیر بودم که این مقاله را در سایت خبری عصرایران مشاهد نمودم چون برخی از دغدغه های من در آن آورده شده بود کل مطلب را عینا" در ذیل می آورم انشاء ا... مثمرثمر گردد:
" می گویند حرمت امام زاده را باید متولی اش نگه دارد ؛ راست هم می گویند اما گویا مجلسی ها باور چندانی به این ضرب المثل ندارند.
تعارف نداریم! مجلس هشتم برغم آنکه از ریاست شخص مدیری مانند علی لاریجانی بهره می برد اما بدنه اش در برابر دولت انفعال کامل دارد. گو اینکه مجلس، معاونت پارلمانی دولت است و مطیع محض آن!
دعوت به اختلافات و دعوا نمی کنیم چه آن که هر آتشی که برافروخته شود، دودش به چشم مردم می رود. بحث، بحث اختلاف افزایی و آتش افروزی نیست، سخن بر سر این است که چرا نمایندگان مجلس هشتم - البته نه همه شان- به گونه ای عمل می کنند که جایگاه حقوقی، سیاسی و تاریخی مجلس یا همان "خانه ملت" به پایین ترین درجه ممکن سقوط کند؟!
صحبت مجلس هشتم و دولت دهم نیست؛ سخن از حیثیت مجلسی است که قرار است بعد از پایان دوره نمایندگان کنونی هم باقی بماند و همچنان خانه ملت باشد. مجلسیان مستاجران خانه ملت اند نه صاحبان آن که هر کاری خواستند در این خانه انجام دهند و در پایان، خرابه ای تحویل نمایندگان بعدی بدهند.
متاسفانه مجلس هشتم طوری رفتار کرده است که ابهت و حیثیت و برش مجلس به پایین ترین سطح خود رسیده است به گونه ای که دولت به خود جرأت می دهد هر رفتاری که دلش می خواهد با مجلس انجام دهد.
به گذشته ها برنمی گردیم . در همین دو سه ماهه ببینید که دولت چه رفتاری با مجلس انجام داده است؟!
آن از بی توجهی و بی احترامی دولت به مجلس در جریان استیضاح حمید بهبهانی - وزیر راه و ترابری - که به دستور رییس جمهور برای اولین بار در تاریخ، وزیر مورد استیضاح به مجلس نرفت و تازه بعد از استیضاح هم دولتی ها طلبکار شدند که مجلس کار غیرقانونی کرده است!
حالا هم که مهلت سه ماهه رییس جمهور برای معرفی وزیر جدید به اتمام رسیده، معاون حقوقی و پارلمانی رییس جمهور به صراحت می گویند که وزیر جدید معرفی نمی کنیم! و بدین ترتیب وزارت راه و ترابری همچنان بدون وزیر باقی می ماند و معلوم نیست اگر فردا اتفاقی در این وزارتخانه بیفتد و مجلس بخواهد استیضاحی انجام دهد، چه کسی باید پاسخگو باشد؟! (به غیر از وزیر که نمی توان کس دیگری از وزارتخانه را استیضاح کرد).
قضیه بی احترامی مطلق دولت به مجلس در عدم تشکیل وزارت ورزش و جوانان هم مشابه همین ماجراست. مجلس نشسته و بعد از کلی کار و بحث و گفت و گو در موافق و مخالف و رای گیری ، تشکیل وزارت ورزش و جوانان را تصویب و به دولت هم ابلاغ کرده است، زمان مهلت مقرر شده برای تشکیل وزارتخانه جدید هم گذشته است ، اما دولت ، خونسرد و بی تفاوت و خوشحال و خندان، فقط نگاهی به ماجرا کرده و از کنارش گذشته است. انگار نه انگار که خبری هست!
اصلاً همین مجلس در حال چه کاری است؟ بله! بررسی بودجه سال 90 کل کشور! آن هم در وسط دومین ماه سال!
چرا؟ چون رییس جمهور بعد از ماه ها تأخیر در ارائه بودجه به مجلس، چند روز مانده به پایان سال، بودجه را آورده و به نماینده ها گفته تصویبش کنید، عید را با خانواده هایتان بروید استراحت!
اما واکنش مجلس به این همه بی حرمتی چه بوده است؟ فقط چند نماینده با چند رسانه مصاحبه ای کرده و زحمت کشیده اند و از بی قانونی دولت ابراز تاسف نموده اند و همچنین نامه ای هم به ریاست جمهوری نوشته و تذکر داده اند که مثلا وقت گذشت، وزیر معرفی کنید! همین!
مگر عدم معرفی وزیر از سوی رییس جمهور به خاطر این بوده که ایشان تقویم نداشته یا موضوع را فراموش کرده است که پاسخش یادآوری و تذکر و حداکثر اخطار باشد؟
آیا وقتی ادبیات حاکم بر دولت "در راس امور نبودن مجلس" است با این گونه مماشات و بی تفاوتی ها و بی خیالی ها کاری از پیش می رود؟
اگر قرار است مجلس مثلا بودجه مترو را تصویب کند و دولت بایگانی کند، مجلس تشکیل وزارتخانه را مصوب نماید، دولت بی خیال شود، مجلس استیضاح کند، دولت بگوید غیرقانونی است، مجلس لایحه بودجه را بخواهد، دولت هر سال دیرتر از سال قبل بدهد و ... این مجلس به چه دردی می خورد؟
آیا بهتر نیست در کنار این همه نقض آشکار قانون اساسی اصل" غیرقابل انتقال بودن وکالت مجلس به غیر" را هم نادیده بگیرند و با انتقال کلیه اختیارات مجلس به شخص رییس جمهور لااقل در مصرف آب و برق و گار ساختمان بهارستان صرفه جویی نمایند؟!"
نویسنده » صابر . ساعت 8:55 صبح روز چهارشنبه 90 اردیبهشت 14
خطیب نماز جمعه تهران در نماز جمعه امروز 6 نکته ی اساسی را به سیاسیون یاد آور شدند که دانستن و به کار بستن آن برای همه مفید خواهد بود.!
اولین نکته: که اصل انقلاب اسلامی با ولایت یک ولی فقیه به نام حضرت امام خمینی به سرانجام رسید و این کشور اگر دست بنی صدر و بنی صدرها بود که تا کنون فروخته شده بود.
نکته دوم: که مشروعیت کل نظام به ولایت فقیه است و سه قوه وقتی مشروعیت دارند که امضاء رهبری پای آنها باشد و هیچ قوه ای بدون امضاء رهبری اعتبار ندارد.
نکته سوم: مسئولان کشور باید بدانند که حمایت مردمی از هر مسئول و از هر شخصی بی حساب و کتاب نیست و شاخص حمایت مردم مسئله ولایت فقیه است.
نکته چهارم:حاکمیت در کشور ما یگانه است و حاکمیت قانون اساسی است که در متنش ولی فقیه است.
نکته پنجم: مسئولان کشور خواست طوری عمل کنند که در میدان دشمنان بازی نکنند و خانه های جدول آنها را پر نکنند
نکته ششم: اگر دشمن از هر جریانی حمایت کرد متوجه می شویم که عیبی در این جریان ایجاد شده است.
اگر این مطالب را معیار قرار دهیم کلی از مسئولینمان شکر خدا مشروطند!!!
نویسنده » صابر . ساعت 6:2 عصر روز جمعه 90 اردیبهشت 9
