علی زارعان در گفتوگو ایسنا، درباره اثرات مخرب شبکهای مانند «فارسی 1» بر خانوادهها اظهار کرد: شبکه «فارسی1» تخیل را فعال میکند؛ یعنی خیالانگیزی فساد را تقویت میکند و این خیالانگیزی فساد از خود فساد هم برای ذهن مخاطب خطرناکتر است.
وی با تاکید بر لزوم در نظر گرفتن یک طراحی و افق خاص برای کودک و نوجوان، تحقق این امر را باعث بالا رفتن سواد بصری مخاطب دانست.
زارعان سپس با اشاره به اینکه کسانی که در عرصه رسانه فعالیت میکنند، میدانند پشت پرده شبکه «فارسی 1» چه کسانی یا چه کمپانی خاصی است، اظهار کرد: این کمپانی با «فارسی 1» شروع کرده، ولی با «فارسی 1» تمام نمیکند؛ مطمئن باشید قسمتهای بعدی اینگونه شبکهها هم با روشهای مختلف ساخته میشوند.
وی با بیان اینکه کودکان، بیست برابر بیش از بزرگسالان از تلویزیون اثرپذیری دارند، گفت: این اثرپذیری نباید مورد غفلت قرار بگیرد؛ وقتی در یک خانواده تماشای برنامههایی مانند «فارسی 1» جزو فرهنگ عادی خانواده میشود، باید به این عارضه هم توجه کنیم که بیست برابر مادری که یک سریال از این شبکه را میبیند، کودکش از آن اثر میپذیرد.
وی افزود: شاید کودک اثر محتوایی یا داستانی سریال را نگیرد، اما بسیاری از ظواهر و ماجراها برایش عادی میشود و بعد نمیتوان او را قانع کرد که اینها در اخلاقیات ما نیست.
او با اشاره به اینکه شبکههایی مانند «فارسی 1» از طریق یکی از میدانها وارد عرصه رسانه شدهاند و قصد دارند مخاطب را از شبکههای داخلی بگیرند، اظهار کرد: منطقا باید میدانهای دیگر را مستحکم کنیم و اگر ما سریعا میدانهای خودمان را سرشار نکنیم، میدانهای دیگر به ما تحمیل میشود و دیگر نمیتوان جلوی نفوذ اینگونه شبکهها را گرفت.
مدیر گروه کودک و نوجوان شبکه تهران با بیان اینکه کودکان و نوجوانان سرمایههای یک مملکت هستند، عنوان کرد: معتقدم در عرصه کودک و نوجوان چه در مطبوعات، چه در وبسایتها و چه در تلویزیون و حتی آموزش رسمی، باید توجه جدیتر به این قشر شود و اگر این سرمایهها را از دست بدهیم، تأثیرگذاری فرهنگیمان محدود و محدودتر میشود. در نتیجه یک طراحی و افق خاصی برای کودک و نوجوان در سطح ملی لازم است.
زارعان گفت: از نظر من رسانه با تمام ظرفیتش در سالهای گذشته کار کرده و تلاش کردهاست، اما میدان رقابت میدانی نیست که تلویزیون بتواند در آن رقابت کند.
وی ادامه داد: نشان دادن رابطههای عشقی مثلثی، عریانی و فحشایی که در این برنامهها وجود دارد، مقولاتی نیستند که تلویزیون در آنها بتواند رقابت کند یا اصلا وارد این میدانها شود.
مدیر گروه کودک و نوجوان شبکه تهران گفت: باید به زیرساختها توجه کنیم و رغبت به این مفاهیم را در جامعه به حداقل برسانیم.
وی با اشاره به مقولهای تحت عنوان تمایلات انسانی که تحت 5 یا 6 سرفصل کلی تقسیم میشود، اظهار کرد: ما باید با فشارآوردن به بخشی از این تمایلات انسانی، بخشهای دیگر را پوشش بدهیم. تقویت و فشار روی یکی از این میدانها میتواند بخشهای دیگر را پوشش بدهد و یا تمایل به بخشهای دیگر مانند تمایلات جنسی را تقلیل بدهد.
او افزود: تلویزیون درحال حاضر سعی کردهاست، میدان بازی را عوض کند؛ نه اینکه با آنها رقابت کند و تا حدود زیادی موفق هم بودهاست، اما این تنوع رسانهای ما را به سمتوسوی فرهنگسازی رسانهای پیش میبرد.
علی زارعان گفت: اینکه به مخاطب بگوییم این شبکه بد است یا آن شبکه خوب است، بستگی به نوع نگرش او دارد و ما باید روی آن نگرش کار کرده و فرهنگسازی کنیم.
زارعان در ادامه به کنداکتور مخاطب اشاره کرد و توضیح داد:کنداکتور مخاطب به این معنی است که مخاطبی که صاحب سلیقه باشد، صاحب سواد بصری بالایی باشد و فرهنگ تماشا را بداند، کنداکتور خودش را به گونهای میبندد که عقلش، منطقش و تفکر دینیاش میگوید؛ نیاز نیست به این مخاطب بگوییم برنامهای را تماشا کند، خود مخاطب به صورت ناخودآگاه به یک سواد بصری رسیدهاست که آن سواد هدایتش میکند.
مدیر گروه کودک و نوجوان شبکه تهران در پایان برنامهریزی شخصی را مبتنی بر سه عامل تفکر فرهنگی، دینی و عقلی دانست و اظهار کرد: ما اگر این سه حوزه تفکری را تقویت کنیم، شاهد مخاطبانی خواهیم بود که شبکههایی مانند «فارسی1» را نمیبینند.